Zmieńmy Świat

L i ś ć

Drzewo żegna się z liściem
Jest mu wszystko jedno
kiedy odejdzie
żółty i pomarszczony
w drogę ostateczną                         
z nieba drzewa
do piekła ziemi
Liść z miłości do drzewa
wiele głupstw popełnił
zestarzał się zaniedbał
teraz wisi w próżni
i czuje jak pod korą
rośnie następca liścia
Drzewo z niecierpliwością
porusza gałęzią
Liść przez chwilę wiruje;
i w trawie jesienią zbytecznej
rozbija się z trzaskiem.
Ewa Filipczuk

Ostatnio edytowany przez alutka51 (2007-10-18 15:35:31)

Kiedy spotykam cię w lesie
Leopold Staff

Kiedy spotykam cię w lesie,
Co szumem w sen się kołysze,
Pytam: "Dlaczego ty do mnie nie mówisz,
Lecz echo słów jeno twych słyszę?"

Gdy cię spotykam w ogrodzie,
Gdzie wonie zwiewa wiew chyży,
Pytam: "Dlaczego na pierś mi nie padasz,
Lecz jeno woń czuję twej bliży?"

Gdy cię spotykam nad studnią,
Gdzie niebo w wód śpi błękicie,
Pytam: "Dlaczego nie widzę twych oczu,
Lecz jeno ich w wodzie odbicie?"

Kiedy spotykam cię we śnie,
Który wykwita w noc z głuszy,
Pytam: "Dlaczego cię nie ma na świecie,
Lecz żyjesz jedynie w mej duszy?...

Bez ciebie
Pawlikowska-Jasnorzewska Maria


Nudno jest tu bez ciebie. Nudno do obłędu!

Jestem jeszcze wraz z wiewiórką i pieskiem,

Piszę, czytam i palę, wciąż mam oczy niebieskie,

Lecz to wszystko tylko siłą rozpędu.



Wciąż jeszcze świt jest szary, zmierzch niebiesko -złoty,

Dzień przechodzi na jedną, noc na drugą stronę

I róże zakwitają bez wielkiej ochoty:

Bo tak są już przyzwyczajone.



A jednak świat się skończył. Czy wy rozumiecie?

Świata nie ma i ja go nie stworzę.

Czas jest równy i cichy. Lecz czekajcie... może -

Może ja jestem już na tamtym świecie?

Autor: JAM

Tak łatwo Cię zapomnieć     
prawie jak samą siebie
moje kręte schody do nieba
spróchniały i obróciły się w proch
jestem szczęściarą
ilekroć spojrzysz na mnie
ze swojej niebieskiej pękatej góry       
mrugniesz okiem
machniesz ręką
na dzień dobry
na do widzenia
nie ma już białego wianka na głowie
małoletniej nadziei i wiary i sukni
kryształowych pantofelków
tu i tam rozkwitłam
tu i tam zwiędłam
nie ma gratów
jest za to gwar za szybą
i przygłuchy ułomny świt tutaj
zabierasz tylko śpiewających ludzi
słodkich i upartych
konasz dla nich
i powstajesz dla nich
ja szepczę
milczę
łaknę jak każde zwierzę
drepczę w miejscu
uczę się kochać na własną rękę
i co dzień dostaję po łapach
głupia
z kluczem w dłoni
znów drapię we własne drzwi
tak łatwo Cię zapomnieć
prawie jak samą siebie
ale nie samym chlebem
człowiek żyje

Lilija, piękne są te wiersze. Broniewski jest jednym z poetów, do których wracam bardzo często. Norwida "Vade-mecum" nigdy się nie znudzi

Klaskaniem Mając Obrzękłe Prawice...(1)

Klaskaniem mając obrzękłe prawice,
Znudzony pieśnią lud wołał o czyny;
Wzdychały jeszcze dorodne wawrzyny,
Konary swemi wietrząc błyskawice.
Było w ojczyźnie laurowo i ciemno
I już ni miejsca dawano ni godzin -
Gdy Boży palec zaświtał nade mną,
Nie zdając liczby z rzeczy, które czyni,
Żyć mi rozkazał w żywota pustyni!

Dlatego od was... o! laury nie wziąłem
Listka jednego, ni ząbeczka na liściu,
Prócz może cieniu chłodnego nad czołem
( Co nie należy wam - lecz słońca przyjściu);
Nie wziąłem od was nic o! wielkoduchy,
Prócz dróg zarosłych w piołun, mech i szalej,
Prócz ziemi klątwa spalonej i nudy...
Samotny wszedłem i sam błądzę dalej.
Poobracanych w przeszłość niepojętą
A uwielbiona - spotkałem niemało,
W ostrogi rdzawe utrafiałem pietą
W ścieżkach, gdzie zbitych kul sporo padało.
Nieraz obyczaj stary zawadziłem
Z wyszczeżonemi na jutrznie zębami,
Odziewający sie na głowę pyłem,
By noc przedłużyć, nie zerwać ze snami.

Niewiast zaklętych w umarłe formuły
Spotkałem tysiąc i było mi smętno,
Że wdzięków tyle widziałem, nieczuły!
Źrenica patrząc na nie beznamiętną -
Tej, tamtej rękę tknąwszy marmurowa,
Wzruszyłem fałdy ubrania kamienne,
A motyl noc wzleciał nad jej głowa,
Zadrżał i upadł... i odeszły senne...

**********************************************

Dylan Thomas

Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy.


Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy,
Starość u kresu dnia niech płonie, krwawi;
Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy.

Mędrcy, choć wiedzą, że ciemność w nich wkroczy -
Bo nie rozszczepią słowami błyskawic -
Nie wchodzą cicho do tej dobrej nocy.

Cnotliwi, płacząc kiedy ich otoczy
Wspomnienie czynów w kruchym wieńcu sławy,
Niech się buntują, gdy światło się mroczy.

Szaleni słońce chwytający w locie,
Wasz śpiew radosny by mu trenem łzawym;
Nie wchodźcie cicho do tej dobrej nocy.

Posępnym, którym śmierć oślepia oczy,
Niech wzrok się w blasku jak meteor pławi;
Niech się buntują, gdy światło się mroczy.

Błogosławieństwem i klątwą niech broczy
Łza twoja, ojcze w niebie niełaskawym.
Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy.
Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy

Maria Konopnicka             

W LESIE
Zawitał nam dzionek
I pogodny czas,
Pójdziemy, pójdziemy
Na jagody w las.
Na jagody, na maliny,
Na czerniawe te jeżyny
Pójdziem, pójdziem w las!
A ty ciemny lesie,
A ty lesie nasz!
A skądże ty tyle
Tych jagódek masz?
I poziomki, i maliny,
I czernice, i jeżyny,
A skądże je masz?
Uderzyły deszcze,
Przyszło słonko wraz;
Zarodziła ziemia
W dobry błogi czas:
Te jagody, te maliny,
Te czernice, te jeżyny,

Ostatnio edytowany przez alutka51 (2007-10-21 17:28:15)

Javonka to trzeba było pisać pod swoim nick-em .Masz babo placek hihihihihi .Pozdrawiam
                                             

Gdy przestane ufac ludziom

Gdy przestanę ufać ludziom
Gdy życie przestanie mnie śmieszyć
Gdy śmierć przestanie mnie przerażać
A miłość przestanie dla mnie cokolwiek znaczyć
Gdy wiatr nadziei przestanie wiać
I zapłonie świeca obojętności
Wtedy przyjdź
Zaufaj mi bym ufała Tobie
Zacznij się śmiać bym śmiała się z Tobą
Zostań ze mną bym bała się śmierci
Która oznaczała by stratę Ciebie
I pokochaj mnie tak bym pokochała Ciebie
Wtedy znów zawieje wiatr nadziei
I zgasi świece obojętności
Marzena S.

Ostatnio edytowany przez alutka51 (2007-10-22 05:56:03)