Zmieńmy Świat

Miał rację nasz Papież. Choć słowa Jego przeszłości tyczące , mając w pamięci wydarzenia z kilku tygodni ostatnich uzupełniłbym stwierdzeniem nowym. Nasze wczoraj tych, ku którym było ono kierowane równie należy. Mijając ich , cząstkę myśli naszej, czynów naszych, smutków lub radości, zainteresowania  lub obojętności, serdeczności lub pogardy pozostawiliśmy. Wczoraj obejrzałem film o więzi między mózgiem a sercem - tajemnej nici, co życiem biorcy przeszczepu serca kieruje.Wielu pacjentów takich spojrzenie na  świat otaczajacy zmienia po zabiegu, innym człowiekiem się staje. Kontakt z rodziną dawcy, szczegóły życia tego, którego cząstkę w sobie niosą utwierdzają w pzrekonaniu, że non omnis moriar. Życie wyciska piętno na każdym naszym narządzie. I na narządach innych. Pamiętajmy więc, by kogo mijając, umysl Jego, serce Jego, każdy atom komorek Jego z należytym szacunkiem traktować. Przeszłość wyciska piętno w każdym z nas. Tedy idąc dalej - codzienność nasza należy do innych, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość należy do innych. I to właśnie najpiekniejszą jest życia tajemnicą.

   
Rzym wspomina Jana Pawła II
DZIŚ MIJA 29 LAT JAK KAROL WOJTYŁA ZOSTAŁ PAPIEŻEM
Dziś przypada 29. rocznica wyboru Jana Pawła II

          
Często myślę o tym dniu widzenia,
który pełen będzie zdziwienia
nad tą Prostotą,
z której świat jest ujęty,
w której przebywa nietknięty
aż dotąd
- i dalej niż dotąd.

A wtedy konieczność prosta coraz większą się staje tęsknotą
za owym dniem,
który wszystko obejmie taką niezmierną Prostotą,
miłosnym tchem.
Jan Paweł II                                   

Ostatnio edytowany przez alutka51 (2007-10-16 06:43:19)

Dziękuję Sorellino

U nas w ogródku kataklizm,panowie kopią rów,żeby doprowadzić telewizję kablową do reszty osiedla!Mój Hrabia jest fanem ogrodnictwa,ogródek wielkości chusteczki do nosa,ale wszystko jest:kwiaty,krzewy,nawet małe drzewka "dwa w jednym"np.klono-jawor?!Nasze koty zostały surowo zrugane,bo...wydeptały ścieżkę przez trawnik!Zaraz mąż wróci z lazaretu,więc sama nie wiem,może dzwonić po jakiego dottore od serc?!

Jak dzień pogodny działa rozweselająco na człowieka, tak milo działa wesoło uśmiechnięte oblicze - prędzej otwiera się nasze serce i budzi zaufanie do człowieka wesołego niż do ponurego tetryka.

  Karol Juliusz Weber

*********************************************************************************************
22.10.2007r.
                                                                                                                                 
Mgła wszystko do o koła spowiła, czyżby coś ukryć chciała? Zostawić jeszcze chwilę nadziei, że będzie lepiej się żyło po wyborach? Ciężki tydzień nas czeka, tyle pytań, wątpliwości,czy podołają wszystkiemu, czy nie zapomną o "człowieku"?  Na odpowiedź długo przyjdzie czekać. Słonko dzisiaj jest potrzebne, żeby rozweselić i utwierdzić w przekonaniu, że będzie lepiej i normalne zacznie się życie w naszym kochanym kraju. Młodzież nie będzie wyjeżdżać i żyć godnie we własnym domu. Przyszłość tu budować i być na starość rodzicom podporą.
Słonka, więcej słonka, mgło uciekaj

Lubię - gdy tylko sił mi starcza , a Morfeusz nagle w objęcia nie pochwyci - powspominać wydarzenia dnia codziennego. Wiele godzin, wiele wydarzeń, wiele decyzji. Każda jest wyzwaniem, każda wymaga zaangażowania, każda decyzji podjęcia. Ludzie odchodzą, zostawiając mnie z rozterką, Czym komu nie zaszkodził, czym komu pomógł ? Czy zalecenia wydane zdrowie pomnożą, czy szkód narobią ? Tylko w relacjach telewizyjnych wszystko jest tak proste. Powinien, nie zrobił, to skandal, to wykroczenie, to przestępstwo. Wnioski tak jednoznaczne. Wszyscy oto doskonale wiedzą jak wygląda Prawda.
Dziś walczyłem o życie 105 letniej kobiety. Zamroczona gorączką zapaleniem płuc wywołanym, o życie walczyła. Trudno oddać wrażenie jakie ma się jadąc karetką pogotowia z włączonym alarmem. Widząc ja przystajemy, przez moment zastanowimy się nad sensem życia, jego ulotnością. Próbujemy wyobrazić sobie co dzieje się wewnątrz. Oto na noszach leży może ten, kto drugiej strony życia jest bliski. Obok niego ktoś, kto ze wszystkich sił przeszkodzić się temu stara. Gnają ku zyciu, przez samochody na boki zjeżdżające przepuszczani. Moze te właśnie sekundy zadecydują o rezultacie ? Może właśnie to kierownicy na pobocze skierowanie pozwoli komuś ocalić życie ? Niewielu myśli wówczas o stresie, jakiemu poddany jest ten, kto pomoc niesie. Ile lęku każda chwila wzbudza. Jak rozpaczliwa czsem jest ta walka - nie zawsze wygrana, zawsze jednak prowadzona według zasad profesjonalizmu, według najlepszej wiedzy i intencji. Trzymasz dłoń na nadgarstku nieprzytomnej osoby, uciskach serce, oddech wspomagasz. I modlisz się , by oto przekroczyć próg szpitalny z żywym człowiekiem. Mnie dziś się udało. Wjechaliśmy do Izby Przyjęć. Babcia opluła sanitariusza, który szykował się do ekg wykonania.  Żwawość niezwyczajna. Widocznie na życie się Jej ma.
Emocje odkładamy na stronę. W powrotnej drodze syrena zamilknie. Do następnego razu.

Czy Wam też jest co raz smutniej każdego ranka? Co raz więcej wspomnień wraca.Co raz więcej zmarłych mnie odwiedza i przypominają razem spędzone chwile. Zdarzenia są miłe, to czemu smutno się robi. Przecież śmierć tak zwyczajną jest rzeczą, to jest część życia.Nauczyłam się w jej towarzystwie żyć, a smutno jest zawsze wspominać przyjaciół, rodzinę.
Cały rok wspomnieniami się wraca do różnych zdarzeń, nie raz uśmiechnę się do wspomnień, a przed Świętem Zmarłych zawsze jest inaczej, smutniej, żal ogarnia większy, tęsknota za nie byłymi spotkaniami, rozmowami...